Παλαιά αυτοκίνητα.
Τα παλαιά πράγματα πάντοτε με γοήτευαν. Συσκευές τηλεφώνων, ραδιόφωνα, ξεθωριασμένες διαφημίσεις, παιδικά παιγνίδια σημερινών παππούδων...
Και με γοητεύουν ακόμη.
Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να φωτογραφίζω εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα. Τα έβρισκα παντού στην Ελλάδα, στα ταξίδια μου.
Μισοκαλυμμένα από χώμα κοντά σε ερειπωμένα χωριατόσπιτα ή πλάι σε ετοιμόρροπες παράγκες στις επαρχιακές πόλεις. Με ξεθωριασμένο ακόμη το κάθισμα από το βάρος του οδηγού, απομεινάρια μιας ζωής του τότε, χαμένης οριστικά. Άφθονα υπήρχαν και στην Αθήνα, κάτι παλιά Opel Rekord, παρκαρισμένα για αιώνες θαρρείς, στα πεζοδρόμια ή σε χορταριασμένα οικόπεδα στις γειτονιές.
Κατά καιρούς είχαν διατελέσει κοτέτσια, καταφύγια άστεγων γατιών ή σπιτάκια σκύλων.
Μετά άρχισε ο Δήμος να τα μαζεύει, κολλώντας το προειδοποιητικό αυτοκόλλητο "εγκαταλειμμένο" με τη διαγώνιο κόκκινη γραμμή να διαγράφει της ύπαρξή τους. Τώρα δεν βρίσκονται πλέον πουθενά. Η απόσυρση τα χώνεψε όλα.
Ο Γιάννης Σκουλάς άρχισε το οδοιπορικό του προς αναζήτηση παλαιών αυτοκινήτων περίπου πριν από 20 χρόνια "γιατί με ελκύουν τα παλιά πράγματα", όπως λέει. Ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και συνάντησε αυτοκίνητα μέσα σε παλιές αποθήκες, αλλά και εγκαταλειμμένα στις γωνιές των δρόμων. "Δεν τα έψαχνα, τυχαία τα συναντούσα" συνεχίζει. "Δεν θέλησα να τα φωτογραφίσω στις μάντρες, ούτε να δείξω διατηρημένες αντίκες, γιατί έτσι χάνουν την ιδιαιτερότητά τους. Τα τράβηξα όπως ακριβώς ήταν, διατηρημένα από τους ιδιοκτήτες τους ή αφημένα στην τύχη τους".