Γιώργος Μητσάκης, Αυτοβιογραφία.
Εμένα όμως το αίμα μου έβραζε. Μαράζωνα στο ψαροχώρι. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήθελα να σχοληθώ με το ψάρεμα και με τη βάρκα. Από την Πόλη ακόμα είχαν αρχίσει οι τσακωμοί με τον πατέρα μου για το θέμα αυτό. Θες, τώρα, γιατί η αδερφή μου ήτανε μικρή, μωρό, και της δείχνανε πολύ μεγάλη αδυναμία, θες γιατί κι εγώ δεν τα πήγαινα καλά με τον πατέρα μου, θες γιατί η περιπέτεια ήτανε στο αίμα μου, κάποια στιγμή αποφάσισα να σηκωθώ να φύγω, να πάω στη Θεσσαλονίκη. Βουτάω λοιπόν ένα δαχτυλίδι του πατέρα μου και πάω στο λιμάνι να πάρω το πλοίο να φύγω. Η μάνα μου, τόσο της έκοβε, αντί να σκεφτεί πού πάει ένα παιδί δεκαεφτά χρονών μόνο του χωρίς να ξέρει κανέναν, αντί να με γυρίσει πίσω, μου έφερε τυλιγμένα σε μια πετσέτα, σ' ένα μπόγο έτσι δυο-τρία εσώρουχα και μου έδωσε και δύο τάλιρα. Αυτά ήταν όλα.